چطوری خودمون و خونوادمونو تو این شرایط امن نگه داریم؟

به نام امید، در روزهای آسمان‌های بسته

این روزها که آسمان کشورمان با سایه سنگین «ممنوعیت پرواز» خاموش و نگران است، بسیاری از ما با سوال‌هایی روبه‌رو شده‌ایم: بمانیم یا برویم؟ چگونه از خود و عزیزانمان محافظت کنیم؟ چه چیزهایی باید در اولویت باشد؟
پاسخ ساده‌ای نیست، اما با همدلی و آگاهی می‌توان بهتر تصمیم گرفت.

🔶 برای آنهایی که ناچار به ماندن در شهرهای بزرگ هستند:
با ممنوعیت پرواز و احتمال بسته شدن مسیرهای ارتباطی، خروج سریع سخت‌تر می‌شود. در این شرایط:

• مکان‌های امن منزل را بشناسید (مثلاً اتاق‌هایی بدون پنجره، یا پناهگاه‌های زیرزمینی مجتمع‌ها).
• اگر در نزدیکی‌تان پناهگاه عمومی وجود دارد، مسیر رسیدن به آن را چندبار تمرین کنید.
• گروه‌های همسایگی بسازید. در مواقع قطع ارتباط، این شبکه کوچک محلی می‌تواند نجات‌بخش باشد.
• مواد ضروری (آب، غذا، دارو، شارژر دستی، رادیوی باتری‌خور) را آماده داشته باشید.
• روحیه‌تان را حفظ کنید. حتی در بحران، شنیدن یک صدای آشنا، امید را بازمی‌گرداند.

🔶 برای آنهایی که می‌توانند به شهرهای کوچک‌تر بروند (از طریق زمینی):
شهرهای دور از مراکز نظامی و صنعتی هدف کمتری دارند و می‌توانند پناهگاهی آرام‌تر باشند.
اما قبل از حرکت:

• وضعیت راه‌ها، بنزین، ترافیک و ایست‌های بازرسی را پیگیری کنید.
• با محلی‌های آن منطقه تماس بگیرید، حتی از طریق شبکه‌های اجتماعی.
• بدانید که چه امکاناتی از نظر بهداشت، درمان، غذا و اینترنت در آن مناطق موجود است.
• اگر با خانواده می‌روید، نقش هر فرد را مشخص کنید؛ چه کسی مسئول کودکان است، چه کسی وسایل را جمع می‌کند.
• مهم‌تر از همه، به دیگران اطلاع دهید که کجا می‌روید و چطور می‌توان با شما تماس گرفت.

🔶 برای آنهایی که قصد خروج از کشور دارند اما آسمان‌ها بسته‌اند:
با ممنوعیت پرواز، مسیر هوایی در دسترس نیست. اما مسیرهای زمینی هنوز می‌توانند روزنه‌ای باشند.

• گذرگاه‌های زمینی با کشورهای همسایه مانند ترکیه، عراق، ارمنستان و آذربایجان را بررسی کنید.
• به منابع خبری رسمی یا آژانس‌های مرزی معتبر مراجعه کنید، چون مرزها ممکن است به‌طور ناگهانی بسته شوند.
• مدارک مهم را دیجیتال‌سازی کرده و در فضای ابری یا ایمیل خود ذخیره کنید.
• داروهای ضروری، پول نقد، کارت‌های بانکی بین‌المللی و سیم‌کارت قابل استفاده خارج از کشور را فراموش نکنید.
• اگر مقصد قطعی ندارید، با سازمان‌های پناهندگی یا گروه‌های حمایتی ایرانیان خارج از کشور در تماس باشید.

🔶 و مهم‌تر از همه: از خودتان مراقبت کنید.
ترس طبیعی است، اما فلج‌کننده نه. در بحران‌ها، کسانی نجات می‌یابند که آمادگی ذهنی دارند. مراقبت روانی از خود و اطرافیان، همان‌قدر مهم است که ذخیره آب و غذا.
به فرزندان امید بدهید، نه فقط اطلاعات. با سالمندان با مهربانی صحبت کنید و از احساساتشان غافل نشوید.